Ostatnie pożegnanie śp. Ireneusza Dobrasa

18 sierpnia 2022 r. pożegnaliśmy naszego brata Ireneusza Dobrasa (1955-2022).

Msza pogrzebowa odbyła się w Bazylice Mniejszej pw. św. Jana Chrzciciela w Krotoszynie. Odprawił ją proboszcz ks. prałat dr Aleksander Gendera.

- Śmierć jest zawsze nie na miejscu. Za szybko. Za nagle. Dopada po pracy, po obiedzie. Przychodzi w sobotę, a przecież mogłaby przyjść we wtorek. Nie pyta, nie uprzedza, nie dyskutuje. Przychodzi i zostawia ból. Ból, który ukoić można tylko wspomnieniem. Trudno wytłumaczyć, że już się kogoś nie zobaczy, że to już koniec. Że nikt tego nie odwróci. Smutek w sercu, łzy na twarzach. Są pożegnania, na które nigdy nie będziemy gotowi. Dziękuję Ci Irku za działalność na rzecz Ojczyzny. Dziękuję za kultywowanie pięknych tradycji. Dziękuję, że byłeś naszym bratem. To dla nas wielki zaszczyt. We wspomnieniach osieroconych sióstr i braci pozostaniesz na zawsze wielkim przyjacielem - mówił podczas pożegnania w kościele starszy bractwa Maciej Błażejewski.

Dalsza część uroczystości odbyła się w kaplicy cmentarnej, skąd poczty sztandarowe i tłumy mieszkańców odprowadziły go na miejsce wiecznego spoczynku. W ostatniej drodze towarzyszyli mu bliscy, a także bracia kurkowi, którzy oddali na jego cześć kilkanaście salw armatnich.

- Spotkaliśmy się tu, by pożegnać członka rodziny, kolegę i przyjaciela. Nasunęło mi się takie określenie, jak patrzę na historię naszej znajomości, że spotkaliśmy się tu, by pożegnać dobrego człowieka. Ale my mamy jeszcze inny powód. Ireneusz to brat kurkowy i los tak pokierował, że odszedł podczas służby brackiej. Spotkanie z nami było ważniejsze niż zdrowie. Dlatego przywdzialiśmy nasze brackie stroje i mundury i przyszliśmy tu, jako siostry i bracia. Poproszono mnie, bym zabrał głos w imieniu Zjednoczenia Kurkowych Bractw Strzeleckich RP. To niezwykle trudne zadanie. Nie jest łatwo stanąć nad grobem brata. Pragnę pożegnać Ireneusza, jako brata. Bo jesteśmy braćmi poprzez przysięgę, którą składamy przystępując do bractwa. Istnieją dwa rodzaje braterstwa: poprzez więzi krwi i poprzez przysięgę. My przychodzimy tu jako bracia, a dziś powinniśmy powiedzieć jako siostry i bracia - powiedział nad grobem dr Jerzy Wypych, starszy Kaliskiego Bractwa Strzelców Kurkowych oraz wieloletni marszałek Zjednoczenia Kurkowych Bractw Strzeleckich RP.

Ireneusz Dobras (20 VI 1955 - 13 VIII 2022) - z zawodu jubiler, właściciel zakładu jubilerskiego i hostelu, był członkiem-założycielem Kurkowego Bractwa Strzeleckiego w Krotoszynie od 26 lutego 1994 r. Od początku był bardzo aktywny, był członkiem Rady Brackiej ds. imprez (1994-2011) i I podstarszym (2011-2021). Miał także liczne sukcesy strzeleckie, których wszystkich nie sposób wymienić. Był m.in. Królem KBS Krotoszyn (2004 i 2006), Rycerz KBS Krotoszyn (1999), czy I wicemistrzem (2003).

W latach 2000-2003 był również członkiem Zarządu Głównego i Skarbnikiem Zjednoczenia Kurkowych Bractw Strzeleckich RP. Był kawalerem m.in. Krzyża Oficerskiego Orderu Zasługi Zjednoczenia (1998), Krzyża Komandorskiego Orderu Zasługi Zjednoczenia (2003), Krzyża Komandorskiego z Mieczami Orderu Zasługi Zjednoczenia (2012) oraz Gwiazdy do Krzyża Komandorskiego z Mieczami Orderu Zasługi Zjednoczenia (2017). Posiadał także m.in. Krzyż Zjednoczenia (1994), Medal z okazji poświęcenia Sztandaru KBS Krotoszyn (1995), Krzyż Honorowy Bractwa Kurkowego Grodu Bytomskiego (1997), Krzyż Zakonu św. Sebastiana (2002), Medal Pamiątkowy z okazji Zjazdu Delegatów ZKBS RP do Krotoszyna (2004), Medal 10-lecia KBS w Krotoszynie (2004), czy Medale Królewskie (2004 i 2006).

Należał również od 2002 r. do prestiżowego Zakonu św. Sebastiana. Był też członkiem klubu PT Cruiser. Działał niegdyś w komórce kulturalno-oświatowej przy Cechu Rzemiosł Różnych. Był również członkiem honorowym Bractwa Kurkowego Grodu Bytomskiego. 

Uczestniczył również w zjazdach i spotkaniach Europejskiej Wspólnoty Historycznych Strzelców (EGS) m.in. w Haaksbergen (Holandia) w 1996 r., w Krakowie (Polska) w 1998 r., w Garrel (Niemcy) w 2000 r., Vöcklabruck (Austria) w 2003 r., Mayen/Eifel (Niemcy) w 2005 r., Heeswijk (Holandia) w 2006 r., w Kinrooi (Belgia) w 2009 r., w Tucholi (Polska) w 2012 r., w Peine (Niemcy) w 2015 r., czy w Leudeal (Holandia) w 2018 r. 

Nie sposób zliczyć Jego licznych zasług, a dowodem niech będzie to, że wiele sióstr i braci kurkowych z całej Polski Go znało. Pełny życiorys zaprezentujemy zapewne niebawem.

fot. Łukasz Cichy